Het vele trombone spelen betekende de laatste tijd een flinke aanslag op mijn armspieren. Je moet dan denken aan een spierpijn die niet meer wegtrekt voordat je weer spelen moet. Vooral de vele optredens zijn zwaar voor de armen. Daarom wilde ik graag een instrument erbij, een trombone die minder weegt. Onvermijdelijk kom ik dan uit bij een trombone zonder kwartventiel, omdat die nou eenmaal minder buizen heeft. Dat betekent grote schuifafstanden in seconden. Lastig, dat wel.
Ik wist iemand in ons orkest die een ongebruikt exemplaar had liggen en vroeg haar ernaar.
Lang verhaal kort: die heb ik overgenomen. Wel waren er verbeterpunten. Het instrument moest allereerst dringend in bad. Voor dit doel heb ik speciaal een babybadje, waar alle losse delen van het instrument in kunnen weken in de biotex. Nadat alles een dik half uur in het sop heeft gelegen gaat mijn lange rager door alle buizen, ik schrob dat het een aard heeft. Dan spoel ik het sop weg met de handdouche en droog de delen zorgvuldig af met een dikke handdoek.
Bij het spoelen bleek helaas dat het waterventiel (dat zit onderin de slide) stuk was, het waswater liep er in een brede straal uit. Het klepje was scheef gestoten en het rubbertje ontbrak. Maar niet getreurd, dat kon ik allemaal verhelpen. Het klepje boog ik voorzichtig met een tangetje terug op zijn plaats, zodat het netjes over de opening sloot en met secondelijm bevestigde ik een op maat geknipt stukje rubber in het klepje.
Het mondstuk dat bij de trombone zat was rijp voor de vuilnisbak, echt, maar zelf had ik nog een aantal erg goede mondstukken liggen. Alleen passen die op een trombone met smalle boring (zoals de mijne) en dit instrument heeft een brede boring, dus mijn mondstukken zouden, behalve valse lucht doorlaten, wat funest is natuurlijk, rammelen en eruit kunnen vallen.
Mijn vaste leverancier van muziekspullen bleek een adapter te kunnen leveren die dit probleem op kon lossen. Die heb ik besteld, dus die is onderweg, maar ja, omdat ik zaterdag alweer een optreden heb, wilde ik vandaag en morgen deze trombone inspelen. Daarom heb ik een dik stuk tape om het buisje van mijn mondstuk gedaan, zodat het blijft zitten en goed afsluit.
Toen was het tijd voor flink wat vaseline om de losse onderdelen te smeren zodat ze soepel in- en uitgeschoven kunnen worden. Dat is nodig om het instrument te kunnen stemmen. Muurvast zaten die toen het babybadje volliep… Enfin, nu niet meer. En dan de slide… Ik hoorde de buizen over elkaar schuren.. ken je het geluid van een krijtje dat verkeerd over het schoolbord gaat? Dat dus. Dus maar even scheutig geweest met mijn drie-componenten slide-oil. Dat hielp gelukkig.
Het moment der waarheid was aangebroken :
Doet ie ’t of doet ie ’t niet?!
Hij doet ‘t! Hoera!
Alle muziek voor zaterdag heb ik erop gespeeld en geen zere armen, althans niet erger dan vanmorgen.
Het bijgeleverde foedraal heb ik in de tuin grondig afgeborsteld, maar morgen ga ik er nog overheen met de stoomreiniger. Hard nodig.
De standaard die ik erbij kreeg kleefde aan mijn handen. Die heb ik aangepakt met kookplaatreiniger. Goed spul is dat. Maar helaas, ook na het reinigen glijdt hij omlaag als de trombone erop hangt. Omvalgevaar dus. Opletten dat ik die niet buitenshuis ga gebruiken.
Het kost je zo anderhalve dag, zo’n tweedehandsje, maar dan heb je wél wat je wilde!
Hilde schrijft 