Nut

Vanaf de eerste dag dat ik stopte met mijn vertaalbureau, om de eenvoudige reden dat ik met pensioen mocht, heb ik steeds geworsteld met het begrip ‘NUT’. Mijn hele leven draaide altijd om nuttig zijn. Nuttig voor anderen en nuttig voor mezelf. Dat laatste uiteraard omdat ik alleen nuttig kan zijn voor anderen als het goed gaat met mijzelf. Goed zorgen voor “number one” heet dat in mijn praktijk als therapeut, die ik nog altijd heb aangehouden, zij het op een laag pitje. Want ook daarin kan ik mij nuttig maken voor mensen.

Ook muziek maken kan ik als nuttig ervaren. Omdat muziek van alles op afstand houdt, negatieve gedachten bijvoorbeeld. Behalve trombone speel ik ook sinds enkele jaren met heel veel plezier piano. Dat is een groot geluk in deze moeilijke tijd van lockdowns, waarin orkestrepetities stil zwijgen, oorverdovend stil. De pianolessen gaan gelukkig wel door. Mijn juf heeft een prachtige grote ruimte voor de lessen, dus dat zit wel goed.
Maar ja, je kunt niet hele dagen muziek maken. Daarom heb ik bij het begin van de huidige lockdown tegen mezelf geroepen “er moet een hobby bij”.

Ik ben weer gaan schilderen, mijn hobby van lang vervlogen jaren heb ik nieuw leven ingeblazen. Als kladschilder, tot die categorie reken ik mezelf, hoef ik geen Frans Hals of Vincent van Gogh uit te hangen. Ik maak de vreemdste schilderijen. Wel moet ik leven met de gedachte dat deze schilderijen ook na mijn dood niet plotseling mijn kinderen puissant rijk zullen maken. Soms schilder ik een olifantje, tegen een landschapje dat ik zelf verzin, of een tafereel in Italië, met dank aan de foto die ik er maakte tijdens een vakantie lang geleden. Voor mijn schoonzus schilderde ik een prachtig landhuis in de bergen, dat ze graag had willen bewonen, maar dat bruin nèt niet trekken kon. Zo had ze het althans als droom aan de wand hangen.
Alles gaat in olieverf, compleet met medium (wat is dat? Nou kijk, waterverf kun je verdunnen, makkelijker strijkbaar en mengbaar maken, met water, met olieverf doe je dat met medium, schildersmedium). Olieverf droogt zeer langzaam, dit is een proces van meerdere dagen, afhankelijk van het type verf dat je gebruikt. Dat heeft voor en nadelen, het voordeel is dat je op de tweede dag correcties aan kunt brengen. Op de derde of vierde dag kun je een laag extra aanbrengen, wat vooral bij landschappen erg goed van pas komt voor de dieptewerking. Als ik helemaal happy ben met het resultaat, gaat er een mooi glanzend laagje vernis over het schilderij. Soms wordt het ingelijst, maar vaak vind ik dat helemaal niet nodig.
Ik kan gemakkelijk een flink dagdeel al schilderend doorbrengen en daarbij de koffie of de thee glad vergeten.
En wat het nut betreft: als ik mijn schoonzus zo haar droom kan schenken, heb ik volgens mij dat doel wel bereikt.